Ας προσέξουμε καλά την φωτογραφία.
Είναι η ώρα που εισέρχεται ο Ιερέας με τα προηγιασμένα Τίμια Δώρα στο Ιερό. Τα παιδιά παρακολουθούν και συμμετέχουν στην προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. Πρόκειται για τρία δημοτικά σχολεία, περίπου εξακόσια παιδιά.
Πριν βγω με τα Τίμια Δώρα τους είπα δύο τρία απλά πράγματα. Όχι μεγάλες θεολογίες. Τους είπα το πόσο χαρούμενο με έκαναν οι παιδικές φωνούλες τους και θύμησα το περιστατικό όπου είχαν κυκλώσει Τον Χριστό μας μικρά παιδιά και οι μαθητές Του τούς έκαναν παρατήρηση. Όμως ο Χριστός επέπληξε τους μαθητές του λέγοντας “Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. [Ματθ. ιθ’ 14.2]”.
Τους είπα ακόμη ότι πριν κοινωνήσουν να ζητήσουν συγχώρεση από τον Θεό αν είπαν κακές λέξεις, αν έκλεψαν κάτι από κάποιον συμμαθητή τους, αν είπαν ψέματα κι αν κορόιδεψαν κάποιο άλλο παιδί. Παρατήρησα πως την ώρα που έλεγα τα παραπάνω, με κοιτούσαν με προσοχή και τα βλέμματά τους εξέφραζαν μια εμπιστοσύνη.
Το αποτέλεσμα, αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία κι ας φαίνονται μόνο οι πλάτες των παιδιών για ευνόητους λόγους. Διαφαίνεται μια εικόνα αληθινής συστολής, με τα παιδιά να σκύβουν το κεφάλι προς Τον Σωτήρα Χριστό, ενώ ταυτόχρονα να σχηματίζουν και το σημείο του Σταυρού. Εικόνα που δεν συνηθίζουμε να τη βλέπουμε πλέον συχνά ούτε στο κανονικό εκκλησίασμα των ενοριών.
Αυτό που με συγκίνησε όμως περισσότερο και δεν το είχα συναντήσει ξανά, ήταν που την ώρα της Θείας Κοινωνίας πολλά παιδιά μπροστά από το Άγιο Ποτήριο έλεγαν εκφώνως και με στόμφο “Συγχώρα με Θεέ μου”. Το πίστευαν. Παιδιά Δημοτικού υπενθυμίζω. Αυτό ήταν!
Συνειδητοποίησα την πνευματική μου κατάντια μπροστά σε όλες αυτές τις αγνές ψυχές και για ποιον ακόμη λόγο λέει ο Χριστός να γίνουμε σαν τα παιδιά στην κλίμακα της πονηριάς.
Υπάρχει ελπίδα…
Τα παιδιά είναι εύπλαστα. Μπορείς να τα πονηρέψεις, μπορείς και να τα οδηγήσεις εύκολα στον δρόμο Του Θεού. Δεν πρέπει λοιπόν να χάνουμε δευτερόλεπτο, ιερείς, γονείς και εκπαιδευτικοί, στο να πλάθουμε αγιασμένες ψυχούλες για το καλό της κοινωνίας που θα ζήσουν και ακόμη σημαντικότερο, για την Σωτηρία της ψυχής τους.
Με αγάπη,
π. Γεώργιος Χριστοδούλου
