Με αφορμή την εκδήλωση για το ζήτημα της συν-εξάρτησης στη νεοελληνική οικογένεια

CIMG0441Την Κυριακή 1η Φεβρουαρίου 2015 ο δήμος Χαλανδρίου και οι φορείς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών: Ίδρυμα «ΔΙΑΚΟΝΙΑ», Γραφείο Νεότητος και Διεύθυνση Ποιμαντικής Γάμου και Οικογένειας συνδιοργάνωσαν ΕΚΔΗΛΩΣΗ με θέμα:

«Το σύνδρομο της ελληνικής οικογενειακής πολυκατοικίας – Το ζήτημα της συν εξάρτησης στην νεοελληνική οικογένεια: παράμετροι, συνιστώσες, και διέξοδοι από το πρόβλημα.»

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 11:00 π. μ. στο κτίριο των κοινωνικών δομών του δήμου (οδός Στρ. Παπάγου 7 & Αριστοφάνους) με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Στην εκδήλωση ομιλητές ήταν οι ψυχολόγοι – ψυχοθεραπευτές Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης και Χριστίνα Γιαννοπούλου, οι οποίοι αναφέρθηκαν ενδεικτικά σε θέματα όπως:

  • η υπερπροστασία
  • η ενοχή στον γονεϊκό και τον συζυγικό ρόλο
  • η νοηματοδότηση της γονεϊκότητας και της συντροφικότητας
  • τα όρια στις σχέσεις γονιών – παιδιών και συζύγων
  • η επίδραση των προσδοκιών σε γονείς, συντρόφους και παιδιά
  • η επίδραση της χαοτικής οικογένειας στην ψυχή των μικρών παιδιών
  • η αμφιθυμία της ενηλικίωσης

Συνοπτικά, η κα Γιαννοπούλου στην εισήγησή της περιέγραψε τα στάδια της ομαλής ψυχικής ανάπτυξης του παιδιού. Έμφαση δόθηκε στη σχέση του ζευγαριού και πως η άρνηση των συζύγων/συντρόφων να παίξουν τους ρόλους που τους αναλογούν, συμβάλουν στην δημιουργία αυτού που αποκαλείται “χαοτική οικογένεια”. Με παραδείγματα από την ψυχοθεραπεία, η κα Γιαννοπούλου τόνισε, “…πως σωστές και σταθερές δόσεις συναισθηματικής φροντίδας” μπορούν να βοηθήσουν στην ομαλή ανάπτυξη του παιδιού και στην πορεία του για την ενηλικίωση.

Ακολούθησε η εισήγηση του κου Βασιλειάδη, ο οποίος αναφέρθηκε στο “σύνδρομο της ελληνικής οικογενεικής πολυκατοικίας” και πως αυτό θέτει εμπόδια στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Με αρκετά παραδείγματα από την θεραπεία ενηλίκων, τόνισε κι αυτός την ευχαρίστηση από τη συζυγική σχέση και πως αυτή συμβάλλει στην ανεξαρτητοποίηση του παιδιού. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που αναπαράγεται από όλους μας είναι αυτό που ζήσαμε στην πατρική μας οικογένεια! Γι’ αυτό, η πορεία προς την ενηλικίωση απαιτεί ουσιαστική επικοινωνία των μελών της οικογένειας, επαφή με συναισθήματα που ίσως να πονούν και αποδοχή του εαυτού.

Με το τέλος των ομιλιών ακολούθησε συζήτηση.