Η χριστιανική ζωή και η οικολογική της διάσταση

κατάλογος12Το πιο απαραίτητο στοιχείο για την επιβίωσή μας είναι το νερό, το πρώτο πράγμα που ψάχνουν οι άνθρωποι σε κάποια τοποθεσία για να κατοικήσουν, ακόμα και αν το μέρος αυτό είναι ένας νέος πλανήτης.
Ειδικά την ημέρα των Θεοφανίων η Εκκλησία αγιάζει τα ύδατα, αγιάζει όλη την κτίση.
Η Εκκλησία πάντα διορθώνει την κτίση, το περιβάλλον μας, αυτό που εμείς οι άνθρωποι με την ασυδοσία μας πολλές φορές καταστρέφουμε ή απλώς τού προξενούμε βλάβες.
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο μέσα στην κτίση σαν βασιλέα. Τον τοποθέτησε με εξουσία να επιβλέπει αυτόν τον κόσμο και να τον κυβερνά.
Ήταν ένας μικρός θεός ο Αδάμ κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση ζωγραφισμένος. Όλα λειτουργούσαν σωστά εκεί στον παράδεισο, όλα υπάκουαν στον Αδάμ και την Εύα, διότι η κτίση στο πρόσωπό τους έβλεπε τον Δημιουργό της, έως ότου βέβαια διασπάστηκε αυτός ο δεσμός με τον Θεό και άλλαξαν όλα.
Η κτίση πλέον επαναστατεί, ο Αδάμ με κόπους εργάζεται για να την υποτάξει και να αποκομίσει τα προς το ζην. Η Εύα με κόπους συντηρεί τη ζωή του ανθρωπίνου γένους. Όλα άλλαξαν μετά την είσοδο της αμαρτίας στον ορατό και εν χρόνω κόσμο μας.
Έτσι οι δύο αυτές μορφές του ανθρωπίνου προσώπου ο Αδάμ και η Εύα βρίσκονται στην μεταπτωτική εποχή, όπου το κακό επικρατεί του καλού. Όπου ο αγώνας για την βίωση τους χρειάζεται πόνο και δάκρυ.
Η Εκκλησία μας έρχεται με το Σώμα και Αίμα του αναστάντος Χριστού να δώσει μία παρηγοριά στον αγώνα αυτόν, που έχει να κάνει ο άνθρωπος ως πρόσωπο από την στιγμή που παίρνει με κλάμα την πρώτη του αναπνοή μέσα από το 9μηνο κολύμπι στα νερά, στην κοιλιά της μητέρας, έως πάλι το τελευταίο δάκρυ πριν τον πνιγμό του θανάτου, όταν το νερό και πάλι πλημμυρίζει και σβήνει την φλόγα της αναπνοής.

Η Εκκλησία μας μετά την είσοδο του Χριστού στην γη έχει παρηγορητικό ρόλο, όχι μόνο για τον άνθρωπο ως πρόσωπο αλλά και για την κτίση ως περιβάλλον του ανθρώπου.
Όταν η ζωή του Χριστιανού έχει τον Χριστό στην καρδιά του τότε αγαπά όλη την κτίση, βλέπει την ευλογία και χάρη του Αγίου Πνεύματος σε κάθε τι που ζωογονεί ο Παράκλητος.
Ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός είναι η μυστική δύναμη που στηρίζει και κινεί το σύμπαν. Αυτός είναι που δίνει την ειρήνη και την γαλήνη στις ψυχές μας, αυτός είναι που υπόσχεται ότι θα φροντίζει και θα εργάζεται για μας, ώστε να μη μεριμνούμε για την αυριανή, αρκεί εμείς να αγαπάμε Αυτόν και να εφαρμόζουμε τις εντολές.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται έτσι στον κόσμο μας.
Ο κόσμος απομακρύνεται από τον Θεό και τις εντολές του Ευαγγελίου, δεν θέλει τον σταυρό του Χριστού, δεν θέλει να βλέπει ένα Θεό σταυρωμένο, αλλά αρέσκεται στο να σταυρώνει τον συνάνθρωπο του και το περιβάλλον του στους τρεις μεγάλους σταυρούς, όπως γράφουν οι θεοφόροι Πατέρες μας: το σταυρό των ηδονών, του εγωισμού, και του κέρδους.

Ηδονές:
Αντί να σταυρώσουμε τις ηδονές μας και να υπακούσουμε στον νόμο του Θεού, ανεβάζουμε τον συνάνθρωπο μας στον σταυρό. Διαλύουμε τις οικογένειες, το κύτταρο που εγγυάται την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών, που έρχονται στο κόσμο, με αποτέλεσμα ο κόσμος να γεμίζει με προβληματικά άτομα, που με την σειρά τους δημιουργούν τα προβλήματα στο περιβάλλον.
Παραβιάζουμε τους νόμους της ζωής με κλωνοποιήσεις, αντισυλλήψεις.
Χρησιμοποιούμε τροφές όχι φυσικές, αλλά τροποποιημένες, που βλάπτουν τον οργανισμό μας και το περιβάλλον μας, χρήση ορμονών, φυτοφαρμάκων κλπ.

Εγωισμός:
Στο σταυρό του εγωισμού αναγάγουμε όλο το περιβάλλον, επειδή κοιτάμε τα πάντα υπεροπτικά και όχι με αγάπη. Από το χορταράκι που κόβουμε προσεκτικά για να μην βλάψουμε την ρίζα του για να ξαναβγάλει φυλλαράκια, από το μερμηγκάκι που προσέχουμε να μην πατήσουμε, έως το πυρηνικό εργοστάσιο που σχεδιάζουμε να στήσουμε για να στραγγαλίσουμε υπεροπτικά την φύση. Έχουν σχέση το ταπεινό μερμηγκάκι με τις πυρηνικές κεφαλές που στοχεύουν τον πλανήτη. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που αρνείται να αγαπήσει τον περιβάλλοντα κόσμο του, αγαπά μόνο τον εαυτό του, το Εγώ του. Κλείνεται… Στο δωμάτιο της καρδιάς του υπάρχει μόνο ένας καθρέφτης. Είναι ανίκανος να αγαπήσει ο,τιδήποτε έξω από τον καθρέφτη του.
Δυστυχώς είναι τυφλός. Δεν ξέρω τον τρόπο για να ξεφύγει κανείς από τον βασανιστικό αυτόν ναρκισσισμό παρά μόνον δια μέσου του Χριστού. Πώς μπορεί να αγαπήσει κανείς την κτίση, εάν δεν έχει την Αλήθεια μέσα του;
Το δείχνει αυτό ο Χριστός που σταυρώθηκε από την μεγάλη αγάπη του για τον κτιστό κόσμο Του. Μόνο μέσω Αυτού μπορούμε να αγαπήσουμε και να κατανοήσουμε την αξία του κόσμου μας.

Το χρήμα:
Ο σταυρός της φιλαργυρίας. Να κερδίσουμε και ας αφήσουμε καμένη γη γύρω μας!
Οι Πατέρες λένε ότι η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η φιλοχρηματία. Την ταυτίζουν με την ειδωλολατρία.    Λατρεύουμε την κτίση και όχι τον Θεό. Ο επιχειρηματίας κοιτάει την οικογένεια του, το εξοχικό του, το σκύλο του, αγνοώντας για τις οικογένειες που πεινάνε και για το κακό που κάνει η βιομηχανία του που μολύνει τον κόσμο. Το μόνο που τον νοιάζει είναι το δικό του μικρό περιβάλλον, να περνάει καλά και να μην του λείπει τίποτε.
Το πανεπιστήμιο θα βρει ένα νέο μεταλλαγμένο φυτό που αποδίδει πολλαπλάσιο καρπό, αλλά με υποβαθμισμένα άλλα στοιχεία. Ο κτηνοτρόφος θα ταΐσει ακατάλληλες τροφές τα ζώα, τροφές φθηνές και άχρηστες.
Έτσι υποβαθμίζουμε το περιβάλλον μας, δεν ξέρουμε τι αγοράζουμε πλέον από τα super market. Γεμίσαμε καρκίνους από τις ορμόνες και τα φυτοφάρμακα, που ρίχνουν αλόγιστα οι παραγωγοί για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Δημιουργούν τα μεγάλα τραστ, μονοπώλια τα οποία συνεργαζόμενα μεταξύ τους ρυθμίζουν τις τιμές των μεταποιημένων προϊόντων τους σε υψηλά επίπεδα κέρδους, μέσω των χρηματιστηρίων, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζονται οι τιμές των πρώτων υλών που παράγουν οι χαμηλές παραγωγικές τάξεις. Με τη σειρά τους μετά οι παραγωγοί στραγγαλίζουν το περιβάλλον με σκληρά και άνομα μέτρα για να τους παραδώσει κέρδος. Έτσι δημιουργούμε το απαράδεκτο φαινόμενο των χωματερών.

Η οικολογία στο Άγιον Όρος.
Γιατί το Άγιον Όρος προτιμά να παράγει την δική του ενέργεια από το νερό και τον ήλιο, δύο φυσικές πηγές που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον;
Γιατί το Άγιον Όρος  χρησιμοποιεί κοπριά αντί για λίπασμα στους κήπους του προσπαθώντας να μην ραντίζει με ισχυρά φυτοφάρμακα;
Γιατί απαγορεύει την εντατική και συστηματική αλιεία και το κυνήγι;
Όλα αυτά γίνονται χωρίς κάποιο οικολογικό σχεδιασμό, έτσι απλά, επειδή αντιμετωπίζουμε την φύση σαν ένα ανοιχτό βιβλίο με δυναμική και κίνηση, ένα βιβλίο όπου διαβάζεται χωρίς παρωπίδες και γυαλιά ο Θεός.
Το Άγιο Όρος είναι ένα υποδειγματικό περιβάλλον όπου εφαρμόζεται αυτή η εξιδανικευμένη εν Χριστώ ζωή. Μπορεί να θεωρηθεί δε σαν ένα πιλοτικό πρότυπο μέρος, ως ο κανόνας για την με μέτρο χρήση του περιβάλλοντος κόσμου μας.
Η θεμελιακή εντολή της αγάπης που διέπει την ορθόδοξη βιοτή, λειτουργεί αβίαστα στην σχέση των ανθρώπων με το περιβάλλον τους.
Θυμάμαι, όταν σηκώναμε τα δίχτυα και βρίσκαμε αστακούς μεσαίου μεγέθους, οι γέροντες μοναχοί μάς προέτρεπαν να τους ρίξουμε πάλι στο νερό για να μεγαλώσουν, να γεννήσουν να συμπληρώσουν τον βιολογικό τους κύκλο. Το περιβάλλον ωφελούνταν και εμείς διατηρούσαμε τον πληθυσμό τους αμείωτο. Έτσι όλο και θα είχαμε από μία μεγάλη καβούρα στην ψαριά μας, σαν δώρο της φίλης μας θάλασσας για τον σεβασμό και όχι τον βιασμό που της δείχνουμε.
Όταν σέβεται ο άνθρωπος τον Θεό, αγαπά και τα δημιουργήματά Του και αυτά με την σειρά τους τον αγαπούν. Του δίνουν ό,τι καλύτερο έχουν να του προσφέρουν. Τα πουλάκια θα φάνε μερικά σταφύλια, αλλά θα εξαφανίσουν όλες τις κάμπιες και πεταλούδες που καταστρέφουν τα φυτά, έχουν και αυτά δικαίωμα τότε να πάρουν το μερτικό τους, μερικές ρόγες σταφύλι. Βέβαια υστερείς στην απόδοση παραγωγής, αλλά υπερτερείς στην ποιότητα και την γεύση.
Ο κόσμος στη δυτική κοινωνία άρχισε να αντιλαμβάνεται αυτή την απάτη που γίνεται με τα προϊόντα. Δυστυχώς στο βωμό του κέρδους των μεγάλων εταιρειών που βγάζουν σπόρους μεταλλαγμένους και υβρίδια θυσιάζεται η υγεία του κόσμου.
Έτσι δημιουργούνται οικολογικές οργανώσεις, κόμματα, οπαδοί. Και το πρόβλημα συνεχίζεται, διότι και αυτές οι οργανώσεις καταλήγουν να εξυπηρετούν συμφέροντα και να προσβάλουν μεμονωμένες εταιρείες πολλές φορές εσκεμμένα, εξυπηρετώντας πολιτικές και μεγάλα συμφέροντα.
Δεν μπορεί έτσι να δώσει λύση στο πρόβλημα που σαν λερναία Ύδρα, αναπτύσσεται και τροφοδοτείται από τις δυνάμεις του κέρδους των ολίγων.

Η λύση δίνεται σε προσωπικό επίπεδο.
Να αγαπήσουμε τον Θεό, να έχουμε πνευματική ζωή. Τότε θα αγαπήσουμε και τον περιβάλλοντα κόσμο μας, είτε αυτός λέγεται άνθρωπος με την μορφή του συντρόφου μας, του αδελφού μας, του παιδιού, του ανήμπορου γέρου, είτε λέγεται φύση και περιβάλλον.
Όταν η ζωή μας γίνει μία θεία Λειτουργία, τότε γίνεται και ένας παράδεισος το περιβάλλον μας. Και περιμένει τότε η καταπράσινη γη να πατήσουν οι πόδες των χριστοφόρων ανθρώπων απάνω της, για την αγιάσουν.
Αυτό ζητάει όλη η φύση από μας, να φέρουμε τον Χριστό επί της γης. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε. Αυτή τότε θα μας προσφέρει τα πάντα υπηρετώντας με χαρά την πηγή της ζωής και το Σημείο του Χριστού που φέρουμε.
Έλεγε ένας αγιασμένος μοναχός, ο π. Σωφρόνιος ότι, όταν το φως το Χριστού λάμπει σε έναν άγιο, τότε σαν αστραπή φωτίζει όλη την κτίση, όλο τον πλανήτη και τον αγιάζει και καταισχύνει τις δυνάμεις του σκότους που ταλαιπωρούν τον κόσμο μας.
Είναι κατά την ταπεινή μας γνώμη ό,τι πιο λογικό θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τακτοποιήσουμε το σπίτι μας, τον οίκο μας, ό,τι πιο οικολογικό. Καθ’ όσον γράφεται στο ευαγγέλιο, ζητάτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και όλα μετά θα προστεθούν, όλα θα τακτοποιηθούν.

Μοναχός Πρόδρομος Γρηγοριάτης