Κατά τον ιστορικό Ζώτον- Μολοττόν , συγγραφέα του λεξικού των Αγίων Πάντων, κατόπιν δραστηρίων ενεργειών του Αγίου , 1.500 γαλουχοί (παραμάνες) οι οποίες υπηρετούσαν στα παλάτια των πασάδων και μπέηδων, απελευθερώθηκαν και ευλογούσαν τον Άγιο για την σωτηρία τους.
Μια φορά μαζεύτηκαν στο Αργυρόκαστρο όλοι οι τούρκοι αγάδες και κάνανε συμβούλιο:
– Τι θα κάνουμε, αγάδες; είπε ένας. Οι χανούμισσες μέσα στα χαρέμια μας γεννούν αδύνατα και άρρωστα παιδιά.
Σκέφτηκαν πολλές λύσεις ώσπου ένας γέροντας, σοφός αγάς, πρότεινε την καλύτερη:
– Για παρατηρείστε πόσο γερά, εύρωστα και όμορφα είναι τα Χριστιανόπουλα! Δεν ζηλεύετε εσείς τις Δερβιτσάνες και τα παιδιά τους; Γιατί να είναι αυτοί καλύτερες από εμάς; Εμείς άρχοντες, εκείνοι σκλάβοι- ραγιάδες.
– Ε, και τι να κάνουμε;
– Να βάλουμε φόρο μητρικού γάλακτος στην Δερβιτσάνη. Να έρχονται παραμάνες να θηλάζουν τα δικά μας παιδιά, για να γίνουν έξυπνα και γερά σαν τα δικά τους.
– Γράψτε, λοιπόν ,το φιρμάνι:
“Από σήμερα διατάζουμε φόρο μητρικού γάλακτος στην Δερβίτσανη.
Θα ΄ρχονται οι Δερβιτσάνες για βάγιες να θηλάζουν στα χαρέμια τα παιδιά μας”.
Πήρανε το φιρμάνι οι Δερβιτσάνες και κλαίγανε. Τι θα κάνουν τα παιδιά τους τώρα;
Μα τι να κάνουν οι δύστυχες οι ραγιάδισσες; Πεντακόσιες Δερβιτσάνες, σκλάβες των Τούρκων Αγάδων βλέπεις, ξεκίνησαν για τα χαρέμια.
Τάιζαν τα τουρκόπουλα με το γάλα τους και προσπαθούσαν να μην το δώσουν όλο για να έχουν και για τα παιδιά τους.
Κούναγε η βάγια η Δερβιτσάνα το μωρό της Χανούμισσας στην κούνια του. Όταν ήταν μόνη με το τουρκόπουλο και δεν την άκουγε κανείς, του σιγοτραγουδούσε:
Τουρκόπουλο, τουρκόπουλο φάε για να παχύνεις
Για να σε δει η μάνα σου και να σε ομορφοντύσει
Και να σε απογαλακτήσει.
Να πάω και εγώ στο σπίτι μου
Να θρέψω το παιδί μου
Τα΄όμορφο λαγιαρνί μου.
Να μεγαλώσει γρήγορα
Να γένει παλληκάρι
Και να ζωστεί τα άρματα
Με λεβεντιά και χάρη,
Τ΄ ωραίο μου βλαστάρι.
Όταν γύριζαν στα σπίτια τους οι Δερβιτσάνες στα μωρά τους, ο Θεός τους έδινε πολύ γάλα για να θρέψουν και τα δικά τους τα παιδιά. Όχι με το ζουμί από τα κρεμμύδια, που είχε πει ο μοχθηρός αγά, αλλά με το δικό ρους μητρικό γάλα:
Τότε τραγουδάγανε στα δικά τους τα μωρά νανουρίσματα και λέγανε:
Πανώριο Ελληνόπουλο
Γλυκό μου συ βλαστάρι
Φάε για να τρανέψεις,
Να μην τουρκέψεις.
Θα γένεις παλληκάρι
Και θα ζωστείς τα άρματα,
Τα βόλια στο ζωνάρι.
Θα πας και εσύ στον πόλεμο
Και θα ΄ρθεις πίσω αγόρι μου
Με λεφτεριάς στεφάνι
Από δαφνιάς κλωνάρι.
Μια μέρα όμως πέρασε από την ωραία Δρόπολη ο άγιος Κοσμάς. Έμαθε για το φιρμάνι του μητρικού γάλακτος και λυπήθηκε πολύ.
Έμαθαν και οι τούρκοι αγάδες ότι ο άγιος θα μίλαγε στους Χριστιανούς και έστειλαν τους δικούς τους να κατασκοπεύσουν.
Ο άγιος έκανε διδαχή και όταν οι τούρκοι ρώτησαν να τους πει καμιά προφητεία για τη δική τους τη γενιά, τους είπε:
-Η δική σας η γενιά θα αλλάξει. Θα γίνετε φοβιτσιάρηδες . Θα γίνετε ραγιάδες. Τα παιδιά σας δεν θα είναι σαν και εσάς γιατί τους δίνετε και πίνουν χριστιανικό γάλα. Θα γίνουν τόσο φοβητσιάρηδες που μια γυναίκα θα διώχνει δέκα τούρκους με την ρόκα της.
Μόλις άκουσαν αυτή την προφητεία οι αγάδες, τρόμαξαν. Ήξεραν ότι ο άγιος Κοσμάς είναι προφήτης και είχαν και από άλλοτε πείρα των λόγων του. Ό,τι τους είχε πει είχε βγει αληθινό.
Φοβήθηκαν λοιπόν και έδιωξαν τις πεντακόσιες βάγιες που θήλαζαν τα μωρά τους από τα χαρέμια.
Και έτσι γύρισαν οι βάγιες στα σπίτια τους στην Δερβιτσάνη για να τρέφουν μόνο τα δικά τους παιδιά.
(από το βιβλίο: Ένας μύλος τραγουδούσε και ο Παπουλάκης τριγυρνούσε, της μοναχής Ευθυμίας, εκδ. Ι. Μονής αγ. Κοσμά του Αιτωλού Μεγαδένδρου Θέρμου- αποσπάσματα- ένα όμορφο κείμενο και για παιδιά)
Πηγή: https://antexoume.wordpress.com
