«Αυτή είναι η κόρη μου Λουίζ. Είναι 4 μηνών και έχει ένα χρωμόσωμα παραπάνω». Αυτό ήταν το συγκλονιστικό μήνυμα της Caroline Boudet δημοσιογράφου και μητέρας της μικρούλας Λουίζ, 4 μηνών, η οποία πάσχει από σύνδρομο Down, και συγκλόνισε τον κόσμο όταν το μοιράστηκε στο Facebook.
Όπως η ίδια δήλωσε σε συνέντευξή της… «Έγραψα αυτό το μήνυμα στο Facebook σαν κραυγή αλλά και σαν παράπονο. Είχα μόλις γυρίσει από τον γιατρό με τη Λουίζ, όπου για άλλη μια φορά μου έκαναν την ερώτηση «Μα, δεν το είδατε όταν ήσασταν έγκυος; Οι εξετάσεις δεν έδειξαν τίποτα;». Παρόλο που δεν ήταν η πρώτη φορά που το άκουγα, δεν σημαίνει ότι δεν με πόνεσε κιόλας».
Και προσθέτει «Αυτή η ερώτηση είναι κλασική. Καταλαβαίνω ότι όταν κάποιος την κάνει δεν καταλαβαίνει πόσο πόνο προκαλεί. Ξέρω ότι δεν είναι από κακία, αλλά από αδεξιότητα. Οι άνθρωποι δεν είναι αρκετά ενημερωμένοι. Νομίζουν ότι υπάρχει ένα απόλυτα αξιόπιστο τεστ και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσεις παιδί με σύνδρομο Down χωρίς να το ξέρεις. Αυτό με πονάει ακόμα περισσότερο γιατί πέρασα όλες τις απαραίτητες εξετάσεις που μου συνέστησε ο γιατρός μου. Όταν λοιπόν μου κάνουν αυτή την ερώτηση, είναι σαν να μου λένε «μα αφού το ήξερες, πως… ;».
Και συνεχίζει… «Όταν το έμαθα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου δεν θα σας κρύψω ότι το σοκ ήταν τεράστιο. Αρχικά αναρωτιέσαι γιατί σου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν πίστευες ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί σε σένα. Νιώθεις ότι ο ουρανός πέφτει στο κεφάλι σου και σε πλακώνει. Νιώθεις θυμό, αδικία για σένα και για το παιδί σου. Εγώ ένιωσα ενοχή. Ήταν μέσα στην κοιλιά μου και αναρωτιόμουνα αν έφταιγα εγώ που είχε αυτό το πρόβλημα. Αποφάσισα όμως να το κρατήσω, χωρίς ενδοιασμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι προετοιμάζεσαι για να δεχτείς αυτό το σοκ. Αποτελεί σοκ και για τον οικογενειακό περίγυρο. Τι να τους πεις; Το χειρότερο είναι η ενόχληση που αισθάνονται για την «αναπηρία». Δεν ακούς λόγια όπως “τι δώρο Θεού είναι αυτό το παιδί” ή “τι υπέροχο δώρο είναι”. Η κοινωνία μας δεν είναι τρυφερή με τη διαφορετικότητα. Πριν γεννηθεί η Λουίζ, ούτε εγώ η ίδια δεν ήμουν άνετη απέναντι στην αναπηρία. Σήμερα έχω διανύσει πάρα πολύ δρόμο. Μέσα σε 4 μήνες ξεπέρασα πολλά όρια, κι αυτό μπορεί και ελπίζω να το κάνει και η κοινωνία γύρω μας».
«Θέλω να πιστεύω ότι με αυτή την κίνησή μου θα θέσω ένα τέλος στο θέμα της διαφορετικότητας της κόρης μου, και ότι θα χρειάζεται πλέον να δίνω εξηγήσεις. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, αλλά, αν μπορούσα έστω και λίγο να αλλάξω τα πράγματα…»
Το μήνυμά της ξεκινά με την φράση…
«Αυτή είναι η κόρη μου Λουίζ. Είναι 4 μηνών, έχει δύο χέρια και δύο πόδια, έχει δύο ωραία μαγουλάκια και ένα παραπάνω χρωμόσωμα…»
και τελειώνει…
Δεν συνηθίζω να κάνω προσωπικές αναρτήσεις ανοιχτές προς όλους, αλλά για αυτό το post, αποτελεί εξαίρεση. Μπορείτε να το κρατήσετε και να το κοινοποιήσετε αν θέλετε. Και αυτό γιατί υπάρχουν 500 νέες «μαμάδες της Λουίζ» κάθε χρόνο, που οι μέρες τους καταστρέφονται από αγενή σχόλια. Ξέρω ότι δεν έχουν σκοπό να πληγώσουν…
Διαβάστε το μήνυμά της εδώ:
