Στην Κυριακή των Αγίων Πατέρων

«Αυτά είπεν ο Ιησούς και εσήκωσε τους οφθαλμούς του στον ουρανό και είπε. Πάτερ, ήλθεν η ώρα, δόξασε τον Υιόν σου, δια να σε δοξάση και ο Υιός σου».

Αυτή την δόξα θα απολαύσωμε και εμείς κατά το δικό μας μέτρο, εάν είμεθα προσεκτικοί. Δια τούτο και ο Παύλος λέγει: «Εάν βέβαια πάσχωμεν μαζί του, διά να δοξασθώμεν μαζί του» (Ρωμ. 8,17). (…)

Μέχρι πότε θα είμεθα απρόσεκτοι και θα δαπανάμε το παν σε καθημερινές διαμάχες και φιλονικίες και λόγους ανωφελείς, τρέφοντες τη γη, παχαίνοντας το σώμα και αδιαφορώντας για την ψυχή, για μεν τα αναγκαία μη κάμνοντες κανένα λόγο, για δε τα περιττά και ανώφελα δείχνοντας πολλή φροντίδα; Και οικοδομούμε μεν λαμπρούς τάφους και αγοράζομε πολυτελείς οικίες και ακολουθούμεθα από αγέλες παντός είδους υπηρετών και επινοούμε διάφορους οικονόμους, αγρών, οικιών, διαχειριστές χρημάτων και καθιστώντες άρχοντες αρχόντων, για δε την ψυχή μας που έχει μείνει τελείως έρημη δεν δείχνομε καμμία φροντίδα. Και ποιο θα είναι το τέλος αυτών; Δεν γεμίζομε μία γαστέρα; Δεν ενδύομε ένα σώμα; Γιατί τόσος πολύς θόρυβος γι΄ αυτά τα πράγματα; Γιατί τέλος πάντων όλα αυτά και γιατί την ψυχή που λάβαμε την κατασφαγιάζομε, την κατασπαράσσομε με αυτού του είδους τις φροντίδες, επινοώντας φοβερή δουλεία για τους εαυτούς μας; Διότι εκείνος που έχει ανάγκη από πολλά, είναι δούλος πολλών, και αν ακόμη φαίνεται ότι είναι κυρίαρχος αυτών.
Γιατί λοιπόν με τη θέληση μας μεγαλώνομε την αθλιότητα στον εαυτό μας; Διότι, πες μου, εάν ήταν δυνατόν να κατοικείς χωρίς στέγη και τοίχους και χωρίς να βλάπτεσαι καθόλου, δεν θα προτιμούσες περισσότερο αυτό; Γιά ποιο λόγο λοιπόν επεκτείνεις τα γνωρίσματα της ασθένειας; Δεν μακαρίζομε γι’ αυτό τον Αδάμ, επειδή δεν είχε ανάγκη από τίποτε, ούτε από οικήματα, ούτε από ενδύματα; Ναι, λέγει. αλλά τώρα είμεθα υπό το κράτος της ανάγκης. Γιατί λοιπόν αυξάνομε την ανάγκη; Διότι, εάν πολλοί περικόπτουν πολλά και από τα αναγκαία (εννοώ τους υπηρέτες, τα οικήματα και τα χρήματα), ποια δικαιολογία θα μπορούσαμε να έχομε, υπερβαίνοντες την ανάγκη; Με όσο περισσότερα περιβάλλεσαι, τόσο περισσότερο δουλικώτερος γίνεσαι.  διότι όσο περισσότερα χρειάζεσαι, τόσο περισσότερο μειώνεις την ελευθερία σου. καθ΄ όσον η μεν πλήρης ελευθερία συνίσταται στο να μη έχομε καμμία ανάγκη, ενώ εκείνη που ακολουθεί αυτήν συνίσταται στο να έχομε την ανάγκη λίγων πραγμάτων, την οποία έχουν οι άγγελοι προ πάντων και οι μιμητές αυτών, όμως το να το κατορθώσουν αυτό άνθρωποι που μένουν μέσα σε θνητό σώμα, σκέψου πόσο μεγάλο έπαινο έχει αυτό το πράγμα. Αυτό έλεγε και ο Παύλος γράφων προς τους Κορινθίους: «Εγώ δε σας λυπούμαι» (Α´ Κορ. 7,28), και «Δια να μη υποφέρουν αυτοί στην ζωήν» (Αυτόθι). Δια τούτο ονομάζονται χρήματα, δια να τα χρησιμοποιούμε όπου χρειάζονται, όχι δια να τα φυλάσσωμε και να τα κρύπτωμε μέσα στη γη. διότι αυτό δεν δείχνει ότι τα αποκτήσαμε, αλλ΄ ότι αυτά απέκτησαν εμάς. καθ΄ όσον εάν πρόκειται αυτό να σκεπτώμεθα, πώς αυτά να τα κάνωμε πολλά και όχι δια να τα απολαύσωμε στα αναγκαία πράγματα, ανετράπη η τάξη, και εκείνα κατέκτησαν εμάς και όχι εμείς εκείνα.
Ας απαλλαγούμε λοιπόν από αυτή την φοβερή δουλεία. και ας γίνομε κάποτε ελεύθεροι. Γιατί επινοούμε για τούς εαυτούς μας άπειρους και διαφόρων ειδών δεσμούς; Δεν σου αρκεί ο δεσμός της φύσεως και η ανάγκη της ζωής και το πλήθος των απείρων πραγμάτων, αλλά πλέκεις και άλλα δίκτυα για τον εαυτό σου και δένεις με αυτά τα πόδια σου; Και πότε θα σκεφθείς και θα φροντίσεις για τον ουρανό και θα μπορέσεις να ανέβεις προς το ύψος εκείνο; Πρέπει λοιπόν να θελήσει κανείς, να θελήσει να κόψει αυτά τα σχοινιά για να μπορέσει να φροντίσει δια την ουράνια πόλη. τόσα πολλά άλλα εμπόδια υπάρχουν, που για να τα νικήσωμε όλα πρέπει να αρκούμεθα στα ολίγα. διότι έτσι θα φροντίσωμε και για την αιώνια ζωή με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

 www.faneromenihol.gr