Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
Κάποτε ο Λάζαρος, ο οποίος έμενε στη Βηθανία, αρρώστησε βαριά και οι αδερφές του – η Μάρθα και η Μαρία – έστειλαν μήνυμα στον Ιησού να έρθει να τον βοηθήσει. Εκείνος βέβαια γνώριζε από πριν ότι ο φίλος του πέθανε, έφτασε όμως με τους μαθητές του στο σπίτι του φίλου του τέσσερις μέρες αργότερα. Μόλις είδε όλον τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί να κλαίει για τον άδικο και πρόωρο θάνατο του Λαζάρου συγκινήθηκε παρά πολύ. Ξεκίνησαν δε όλοι μαζί και πήγαν στον τάφο. Εκεί διέταξε να ανοίξουν την είσοδο του τάφου και με δυνατή φωνή – αφού είχε προσευχηθεί στο Θεό Πατέρα – είπε: «Λάζαρε, έβγα έξω». Ο πεθαμένος βγήκε τυλιγμένος με τα σάβανα και ο Ιησούς Ζήτησε να τον λύσουν. Μετά το θαύμα αυτό πολλοί Ιουδαίοι πίστεψαν, ενώ άλλοι έτρεξαν στους Φαρισαίους για να τους περιγράψουν το τι έγινε. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι το τελευταίο θαύμα του Κυρίου κατά τη διάρκεια της παρουσίας Του στη γη.
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας, το Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά βγαίνουν παρέες – παρέες για να τραγουδήσουν τον «Λάζαρο». Έτσι και στον Κάβαλλο Λευκάδας. Από εκεί είναι η παρακάτω περιγραφή και το τραγούδι του Λαζάρου. «Στα χέρια τους βαστούν ένα καλάθι, που το στολίζουν από νωρίς το απόγευμα. Το στόλισμα του καλαθιού είναι μια δουλειά, που δεν γίνεται πρόχειρα, αλλά με προσοχή και περισσή φροντίδα. Άλλωστε βρισκόμαστε στην ακμή της ανθοφορίας, που ευνοεί, και επιτείνει μάλιστα τη διάθεση των παιδιών να τρέξουν στην εξοχή και να διαλέξουν τα πιο κατάλληλα για την περίσταση άνθη και κλαριά. Μα και η τοποθέτηση τους δε γίνεται στην τύχη: Στην κόχη του καλαθιού μπήγουν ανθισμένες αλιφασκιές, δεντρολίβανο, άνθη αγριοκουτσουπιάς, τριαντάφυλλα, κρίνους κ.ά. Τα άνθη και τα χολάτα κλαριά τα βάνουν έτσι, ώστε να σχηματίζουν δυο-δυο μεταξύ τους σταυρό. Εντυπωσιακή πάντως είναι η παρουσία των κρίνων, που τους τοποθετούν κυρίως στην κορυφή. Έτσι σκεπάζεται όλο το άνοιγμα του καλαθιού κι αφήνουν μονάχα ένα μικρό ουρανό, μια πορτίτσα, για να βάνουν την αμοιβή των κόπων τους, ό,τι τέλος πάντων τους δίνουν οι νοικοκυρές. Στον πάτο του καλαθιού στρώνουν φύλλα αλιφασκιάς ή ά χυρο για να τοποθετούν με ασφάλεια τα αυγά. Στα χέρια βαστούν όλοι μπαστούνια για τα σκυλιά».
ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
Πρώτα θυμόμαστε τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο, γιο του Ιακώβ, ο οποίος, κατατρεγμένος και δυστυχής, αποφεύγει την αμαρτία. Έτσι γίνεται ελπίδα για την οικογένειά του. Η σωφροσύνη και το μυαλό του σώζουν την ψυχή του. Έπειτα τονίζεται η ξεραμένη συκιά, που δηλώνη την εβραϊκή συναγωγή.
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ
Όταν πλησίαζε το Πάσχα και σύμφωνα με το νόμο επιβαλλόταν η θυσία ενός αρνιού, ο Ιησούς έστειλε τον Πέτρο και τον Ιωάννη στην πόλη για τις απαραίτητες προετοιμασίες. Σε ερώτηση τους ποιος θα ήταν ο τόπος όπου θα συγκεντρώνονταν, Εκείνος τους υπόδειξε το σπίτι ενός ανθρώπου που θα συναντούσαν στο δρόμο και θα κρατούσε μια στάμνα με νερό. Έτσι κι έγινε. Το βραδύ έφτασε ο Κύριος με τους υπόλοιπους μαθητές. Όταν κάθισαν στο τραπέζι, τους αποκάλυψε ότι αυτό το Πάσχα θα ήταν το τελευταίο πριν από το Πάθος και επιθυμούσε να το γιορτάσει μαζί τους. Ενώ έτρωγαν, πήρε ψωμί και αφού έκανε ευχαριστήρια προσευχή, το κομμάτιασε και τους το έδωσε λέγοντας : «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου», δηλαδή «Φάτε από αυτό, γιατί αυτό είναι το σώμα μου». Το ίδιο έκανε και με το κρασί. Ήπιαν όλοι από το ίδιο ποτήρι με την προτροπή: «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου…», δηλαδή «Πιείτε από αυτό όλοι, αυτό είναι το αίμα μου, που θα χύνεται στους αιώνες για τη σωτηρία των ανθρώπων». Γνωρίζοντας δε ποιος πρόκειται να Τον προδώσει, είπε •. «Αλλά να, το χέρι αυτού που θα με προδώσει είναι μαζί μου πάνω στο τραπεζι», εννοώντας τον Ιούδα. Και συμπλήρωσε : «Ο Υιός του Ανθρώπου, βεβαία, βαδίζει σύμφωνα μ’ αυτό που όρισε ο Θεός, αλίμονο όμως στον άνθρωπο από τον οποίο θα προδοθεί». Ύστερα από λίγο σηκώθηκε από το τραπέζι, πήρε μια λεκάνη με νερό και μια πετσέτα και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών του. Όταν έφτασε στον Πέτρο, εκείνος αρνήθηκε λέγοντας του ότι αυτό έπρεπε να το κάνουν εκείνοι και όχι Αυτός. Ο Ιησούς όμως εξήγησε στον Πέτρο ότι αυτή του την ενέργεια θα την καταλάβαινε αργότερα και ότι αν επέμενε στη στάση του αυτή δε θα είχε πλέον καμία θέση κοντά Του. Μ’ αυτά τα λόγια ο Πέτρος πείστηκε ότι έτσι έπρεπε να γίνει και υπάκουσε.
ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ
Μετά το Μυστικό Δείπνο ο Ιησούς με τους μαθητές Του κατευθύνθηκαν στο Όρος των Ελαιών. Τότε ο Κύριος τους είπε πως εκείνη τη νύχτα η πίστη όλων θα κλονιζόταν και, σύμφωνα με τις Γραφές, θα σκορπίζονταν όπως τα πρόβατα, όταν ο ποιμένας τους θανατώνεται. Εκείνος όμως θα ανασταινόταν και θα έβρισκε το ποίμνιο Του στη Γαλιλαία. Ο Πέτρος τότε αντέδρασε στα λόγια του Χριστού και του υποσχέθηκε πως η δικιά του πίστη δεν επρόκειτο να κλονιστεί. Ο Ιησούς όμως τον διαβεβαίωσε πως την ίδια νύχτα, προτού λαλήσει ο πετεινός, θα τον αρνηθεί τρεις φορές. Ο Πέτρος επέμενε πως, αν ήταν ανάγκη, θα πέθαινε μαζί του. Αργότερα ο Ιησούς με τους μαθητές Του, έφτασαν στη Γεθσημανή για να προσευχηθούν. Ιδιαίτερα λυπημένος που ένιωθε τα δραματικά γεγονότα να πλησιάζουν, πήρε μαζί του τον Πέτρο, και τα δύο παιδιά του Ζεβεδαίου, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και έδωσε εντολή στους άλλους να αγρυπνούν.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ
Ο Ιησούς λοιπόν γονατισμένος παρακαλούσε τον Πατερά Του να μην επιτρέψει να δοκιμάσει το πικρό ποτήρι του μαρτυρίου. Ωστόσο ήξερε πως έπρεπε να γίνει το θεϊκό θέλημα. Τότε άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε μπροστά του για να δώσει δύναμη και κουράγιο. Συνέχισε έτσι την προσευχή με μεγαλύτερη θέρμη και από την αγωνία του το πρόσωπο Του έσταζε ιδρώτα όμοιο με πηχτό αίμα. Αφού τελείωσε την προσευχή του, κατέβηκε και είδε τους μαθητές του να κοιμούνται. Τότε είπε στον Πέτρο : «Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην σας κυριέψει ο πειρασμός. Γιατί το πνεύμα είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα ανίσχυρη». Μετά πήγε για δεύτερη φορά να προσευχηθεί απευθυνόμενος στον Πατέρα Του, ώστε να γίνει το θέλημα του, όσο δύσκολο κι αν ήταν αυτό. Επιστρέφοντας πάλι είδε τους μαθητές του να κοιμούνται και ξυπνώντας τους, τους είπε πως η ώρα της προδοσίας του Υιού του ανθρώπου έφτασε.
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Μπροστά τους τότε εμφανίστηκε ο Ιούδας, μαζί με αρχιερείς, πρεσβυτέρους και πλήθος κόσμου, που ήταν οπλισμένοι. Ο Ιούδας θα έδινε το συνθηματικό σημάδι για να γίνει η σύλληψη. Πλησίασε, λοιπόν, το δάσκαλο του λέγοντας του «Χαίρε δάσκαλε» και του έδωσε ένα φιλί. Οι στρατιώτες τον συνέλαβαν αμέσως. Οργισμένος ο Πέτρος έβγαλε το μαχαίρι του από τη θήκη και έκοψε το αυτί του δούλου του αρχιερέα. Ο Ιησούς, αφού θαυματουργικά «τοποθέτησε» το κομμένο μέλος στη θέση του τότε είπε στον Πέτρο πως όσοι χρησιμοποιούν μαχαίρι από μαχαίρι θα πεθάνουν. Δε θα μπορούσε, άλλωστε, Εκείνος να παρακαλέσει τον Πατέρα του και να παρατάξει μπροστά του δώδεκα λεγεώνες αγγέλων; Έπρεπε όμως να εκπληρωθούν οι Γραφές και ο Υιός του ανθρώπου να υποφέρει και να πεθάνει. Στρεφόμενος ύστερα προς το πλήθος αναρωτήθηκε γιατί ήρθαν να τον συλλάβουν σαν ληστή, αφού όλο τον καιρό βρισκόταν στο ναό και δίδασκε. Αυτό όμως έγινε για να βγουν αληθινές οι προφητείες της Γραφής. Τότε οι μαθητές του τον εγκατέλειψαν όλοι και έφυγαν.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Η ζωή πώς θνήσκεις; Πώς και τάφω οικείς; Του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς!
(Πώς γίνεται να πεθαίνεις Εσύ, που είσαι η ζωή; Πώς γίνεται να κατοικείς σε τάφο; Όμως καταλύεις το βασίλειο του θανάτου και ανασταίνεις τους νεκρούς που είναι αιχμάλωτοι του Άδη!)
Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και θανάτω σου τον θάνατον ώλεσας και επήγασας τω κόσμω την ζωήν!
(Εσύ, Χριστέ, η Ζωή, κατατέθηκες σε τάφο και με τον θάνατό Σου κατέστρεψες τον θάνατο και έκανες να πηγάσει από αυτόν στον κόσμο η ζωή!)
Αληθής και πόλου και της γης βασιλεύς, ει και τάφω σμικροτάτω συγκέκλεισαι, επεγνώσθης πάση κτίσει, Ιησού!
(Ολόκληρη η κτίση σε γνώρισε σαν αληθινό βασιλιά του ουρανού και της γης, Ιησού, παρόλο που κλείστηκες σε έναν πάρα πολύ μικρό τάφο!)
Από την α’ στάση των Εγκωμίων του Όρθρου του Μεγ. Σαββάτου
