Μαλώνετε μπροστά στα παιδιά σας;

avoid-arguing-children«Πώς θέλετε να σέβομαι τους γονείς μου; Μαλώνουν κάθε τόσο και με το παραμικρό. Έρχονται σε μένα για να τους λύσω τις διαφορές. Για να πω ποιος από τους δύο έχει δίκιο».
Αυτά έλεγε ένα παιδί με σπαραγμό ψυχής και με συγκρατημένη αγανάκτηση. Πρόκειται για ένα φαινόμενο αρκετά σύνηθες στις οικογένειες: Γονείς που διαπληκτίζονται εμπρός στα παιδιά τους. Ανταλλάσσουν λέξεις πικρές, όχι σπάνια και ύβρεις, και μπορούν να καταλήξουν και σε χειροδικία. Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα ψυχρότητος και η οικογενειακή στέγη μεταβάλλεται σε παγερή εστία.
Και οι συνέπειες ξεσπούν περισσότερο δυσμενείς στα παιδιά.
Θλιβερό το φαινόμενο. Κλονίζει από τα θεμέλια το οικογενειακό οικοδόμημα και απειλεί με κατάρρευση ολόκληρο το έργο της αγωγής. Καταστρέφει ανεπανόρθωτα πολλές φορές το κύρος των γονέων, που είναι απαραίτητο για τη διαπαιδαγώγηση και καθοδήγηση των παιδιών. Για την εποχή μας ιδιαίτερα, που υπάρχει έντονα μια κρίση κύρους, τα περιστατικά αυτά των διαπληκτισμών έρχονται να καταφέρουν τη χαριστική βολή στο ευπαθές έργο της αγωγής. Πρέπει, λοιπόν, οι γονείς με κάθε θυσία να διασφαλίσουν το κύρος τους. Να το διαφυλάξουν σαν κόρη οφθαλμού. Να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν το δικαίωμα να δημιουργούν εμπρός στα παιδιά σκηνές εξάψεως, λογομαχίες και διαξιφισμούς, που πληγώνουν την παιδική ευαισθησία και καταστρέφουν κάθε παιδευτική τους προσπάθεια. Ας δούμε μερικές πλευρές από το μεγάλο αυτό θέμα που αφορά κάθε οικογενειάρχη.
 
Το κύρος των γονέων, όπως σημειώθηκε, είναι απαραίτητο στο έργο της αγωγής. Δίνει το δικαίωμα στους γονείς να ασκήσουν επιτυχώς το δύσκολο αυτό έργο. Τους οπλίζει με τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αντιμετωπίσουν τις ποικίλες αντιδράσεις, που ορθώνονται στην επιτέλεση του καθήκοντος της ανατροφής. Το κύρος αυτό το έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός. Θα ήταν αδύνατο, χωρίς την εξουσία αυτή, να ασκήσουν το έργο τους οι γονείς. Αυτό ακριβώς το κύρος, που ο  Χριστός ενίσχυσε με το Μυστήριο του γάμου, καλείται κάθε γονεύς να διατηρἠσει και αυτή τη θεόσδοτη εξουσία να ασκήσει. Γι’ αυτό ακριβώς ο πατέρας ή η μητέρα που διατηρούν το θείο αυτό δώρο, το κύρος, στέκονται ψηλά στη συνείδηση του παιδιού, κατέχουν την πρώτη θέση στην ψυχή του και εύκολα ασκούν την ευεργετική τους επιρροή.
Όταν όμως τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να δημιουργούν μπροστά τους σκηνές πεζοδρομίου και να ανταλλάζουν φράσεις βαριές, αυτόματα ξε¬πέφτουν στη συνείδηση τους. Τους είχαν πολύ ψηλά, τους θεωρούσαν πρόσωπα ιερά και ξαφνικά διαπιστώνουν ότι οι γονείς τους είναι τόσο χαμηλά! Η διάψευση αυτή τους κοστίζει. Πληγώνει την παιδική ψυχή. Δημιουργεί τραύματα βαθιά.
Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια εισορμά τότε μέσα τους. Αισθάνονται έντονα την έλλειψη του κύρους και της εξουσίας. Ήθελαν κυβερνήτες στιβαρούς και τώρα νιώθουν έρμαια των κυμάτων. Βλέπουν επάνω στα πράγματα την ασυνέπεια των γονέων τους, που δεν μπορούν να επιβληθούν στον εαυτό τους, ενώ θέλουν να επιβάλουν καλή αγωγή στα παιδιά τους! Και τότε αμείλικτη η παιδική λογική, επαναστατημένη από το κακό παράδειγμα, εκφράζεται με τις πιο ακραίες φράσεις. «Οι γονείς είναι υποκριτές. Μας επιβάλλουν μια αγωγή, στην οποία οι ίδιοι δεν πιστεύουν».
Οι γονείς επομένως που έχουν χάσει το κύρος τους στη συνείδηση των παιδιών τους αδυνατούν να επιδράσουν ευεργετικά και να τα βοηθήσουν. Δεν είναι σπάνια τα περιστατικά που τα παιδιά αυθαδιάζουν ύστερα από μια λογομαχία των γονέων. Αλλά και όταν δεν εξωτερικεύουν την πικρία τους, μένει βαθιά στην ψυχή τους το παράπονο για την ανάρμοστη στάση του πατέρα και της μητέρας. Είναι πλάνη να νομίζουν οι γονείς πως είναι δυνατόν να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους μόνο με προσταγές, απαγορεύσεις και συμβουλές. Όταν το παράδειγμα έρχεται να διαψεύσει τα λόγια, τότε τα αποτελέσματα είναι δυό φορές αρνητικά. Οι λόγοι φυσικά βοηθούν, το παράδειγμα όμως διδάσκει και δίνει συγχρόνως και τη δύναμη για εφαρμογή.
Οι γονείς ας σταθμίσουν την ευθύνη τους. Από τη στιγμή που έφτιαξαν οικογένεια οι υποχρεώσεις τους αυξήθηκαν. Δεν μπορούν πια να συμπεριφέρωνται όπως πρώτα. Η σκέψη ότι μια βίαιη σκηνή μπορεί να τραυματίση ισόβια την αγαπημένη ψυχή του παιδιού τους πρέπει να τους συγκρατήσει.
Φυσικά η ζωή της οικογενείας παρουσιάζει δυσκολίες πολλές. Η κόπωση, ο εκνευρισμός και τόσες άλλες αφορμές προκαλούν απρόβλεπτες παρεξηγήσεις. Προσοχή λοιπόν! Επιβολή στον εαυτό μας, για να μπορέσουμε να ασκήσουμε αγωγή με κύρος στα παιδιά μας.