Η Υπαπαντή και ο Χριστός δωδεκαετής στο ναό

ono_3150vΣτοχοθεσία

Α. Να βοηθήσουμε τα παιδιά να καταλάβουν ότι η συμμετοχή τους στη ζωή της Εκκλησίας με την παρουσία τους στο ναό της Ενορίας τους, την προσευχή τους και την συμμετοχή τους στη Θεία Κοινωνία, τα βοηθά να ζήσουν τα Χριστούγεννα κάνοντας την καρδιά τους σπίτι του Χριστού

Β. Ο Χριστός ήθελε να βρίσκεται στο Ναό του Πατέρα Του. Η παρουσία μας στην εκκλησία μας δίνει χαρά και μας κάνει να συναντούμε το Χριστό

Γ. Μπορεί στην εκκλησία το παιδί να μην έχει παρέα, γιατί δεν βρίσκει τους περισσότερους συμμαθητές και φίλους του, έχει όμως το Χριστό κι αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά

Αφόρμηση

Μπορούμε να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά για την χαρά που μας δίνει μια συνάντηση με τους φίλους μας, τους συγγενείς μας ή ανθρώπους που αποτελούν πρότυπα για τη ζωή μας.

Πώς προετοιμαζόμαστε για να πάμε να τους δούμε, τα δώρα που παίρνουμε, την αγωνία που έχουμε πριν τους συναντήσουμε, το ταξίδι που κάνουμε, όταν αυτοί μένουν μακριά. Η συνάντηση φέρνει μεγάλη χαρά, γιατί μας δίνεται η ευκαιρία να δείξουμε την αγάπη που έχουμε για τα πρόσωπα αυτά και να πάρουμε με τη σειρά μας αγάπη. Μπορούμε ακόμη να ρωτήσουμε τα παιδιά αν έχουν δει κάποιο μωρό που το πηγαίνει η μητέρα του στην εκκλησία για να σαραντίσει, πόσο όμορφο είναι που ο ιερέας το πηγαίνει στην ωραία πύλη ή το βάζει στο ιερό για να το εκκλησιάσει. Είναι η συνάντηση του ανθρώπου με το Θεό από την μικρή του ηλικία. Έτσι είναι και η μεγάλη γιορτή της πίστης, όπως τα Χριστούγεννα. Είναι η συνάντηση με το Χριστό, στην οποία καλούμαστε να πάμε προετοιμασμένοι, να του δείξουμε την αγάπη μας και να λάβουμε ως μεγάλο δώρο τον Ίδιο με τη Θεία Κοινωνία.

Διήγηση

Σαράντα ημέρες μετά τη Γέννησή Του ο Χριστός, όπως όλα τα παιδιά και τότε και σήμερα, πήγε στο Ναό του Σολομώντα. Η Παναγία και ο Ιωσήφ προσέφεραν στο ναό ένα ζευγάρι τρυγόνια και ένα ζευγάρι περιστέρια. Εκεί τον πήρε στην αγκαλιά του ο γέροντας ιερέας Συμεών, ο οποίος ήταν σε μεγάλη ηλικία. Είχε ζητήσει από το Θεό να μην πεθάνει πριν συναντήσει τον Μεσσία και ο Θεός τον άφησε να ζήσει. Όταν πήρε το Χριστό στην αγκαλιά του, είπε την περίφημη φράση «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα (τώρα μπορείς Κύριε, να αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει)» και στη συνέχεια προφήτευσε στην Παναγία ότι ο Χριστός θα γίνει σημείο αντιλεγόμενο, για να φανούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών. Η συνάντηση του Χριστού με τον Συμεών στο ναό ονομάζεται Υπαπαντή.

Όταν ο Χριστός έγινε δώδεκα χρονών, η Παναγία και ο Ιωσήφ τον πήραν μαζί τους στο ετήσιο προσκύνημα στο Ναό του Σολομώντα, που έκαναν όλοι οι Εβραίοι μια φορά το χρόνο. Στο γυρισμό δεν τον είδαν στην αρχή μαζί τους και νόμιζαν ότι ο Χριστός ήταν μαζί με τα άλλα παιδιά, που είχαν πάει στο προσκύνημα αυτό. Επειδή όμως η μέρα πέρασε χωρίς να φανεί, η Παναγία με τον Ιωσήφ γύρισαν γεμάτοι αγωνία στα Ιεροσόλυμα και τον έψαξαν παντού. Τον βρήκαν τελικά στο Ναό, να κάθεται εκεί και να διδάσκει τους Γραμματείς του Ναού και όλο τον κόσμο και να τους εξηγεί το λόγο του Θεού. Μάλιστα, τους είχε κατατροπώσει όλους στις ερωτήσεις τους και όλοι ήταν κατάπληκτοι.

Η Παναγία με αγωνία του είπε: «Παιδί μου, γιατί μας κατατρόμαξες; Έχουμε γυρίσει παντού ψάχνοντας να σε βρούμε!» Και ο Χριστός της απάντησε: «Γιατί έχετε αγωνία; Εγώ βρίσκομαι στο σπίτι του Πατέρα μου (το Ναό του Θεού) και λέω το λόγο Του!» Ο Ιησούς πήγε μαζί με τον Ιωσήφ και την Παναγία στη Ναζαρέτ και έμεινε μαζί τους ως τα τριάντα του χρόνια, κάνοντας υπακοή στα λόγια τους και εργαζόμενος κοντά στον Ιωσήφ, που ήταν μαραγκός. Η μητέρα Του όμως κρατούσε πάντοτε μέσα στην καρδιά της τα λόγια Του, ξέροντας ότι ήταν ο Υιός του Θεού. (Λουκ. 2, 22-51).

Ερωτήσεις

Α. Τι σας λέει το γεγονός ότι ο Συμεών περίμενε για να πεθάνει το Χριστό;

Β. Γιατί ο Χριστός από μικρό παιδί πήγαινε στο Ναό του Θεού; Γιατί δεν φοβήθηκε μένοντας χωρίς τους γονείς Του στο Ναό;

Γ. Πώς αποστόμωσε τους Γραμματείς, μολονότι ήταν μόνο 12 χρονών;

Δ. Τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε να νιώθουμε την Εκκλησία σπίτι μας;

Ε. Περνάμε Χριστούγεννα όμορφα χωρίς να πάμε στην Εκκλησία;

 

Σχόλια

στο Ναό: ο Χριστός από τις πρώτες στιγμές της ζωής Του βρίσκονταν στο σπίτι του Θεού. Μας δείχνει ότι το σπίτι του Θεού είναι το δικό μας σπίτι και ότι είναι σπουδαίο όσο μπορούμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία.

Νυν απολύεις: θαυμάζουμε την πίστη του Συμεών και την προσδοκία του να συναντήσει τον Μεσσία. Ο Θεός του ικανοποίησε το αίτημα της προσευχής του και του έδωσε την μεγάλη χαρά να Τον συναντήσει.

Υπαπαντή: και η ζωή η δική μας μπορεί να γίνει μια διαρκής συνάντηση με το Χριστό. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που Τον κοινωνούμε στη Θεία Λειτουργία, κάθε φορά που προσευχόμαστε σ’ Αυτόν, κάθε φορά που τηρούμε τις εντολές Του.

σημείο αντιλεγόμενο: Ο Χριστός ήταν και είναι σημείο αντιλεγόμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Άλλοι τον δέχονται άλλοι όχι. Άλλοι τον ζούνε, άλλοι όχι. Είναι ένα ερώτημα το οποίο ο καθένας μας πρέπει να απευθύνει στον εαυτό του.

Τον βρήκαν στο Ναό: ο Χριστός δίδασκε τους γραμματείς και όλο τον κόσμο για το Θεό – Πατέρα Του. Αυτό κανείς οφείλει να ζητά όταν βρίσκεται στην Εκκλησία. Να συναντά το Θεό και να ακούει το λόγο Του, το Ευαγγέλιο.

Η Παναγία του είπε: η μητέρα του Χριστού λειτουργεί όπως κάθε μάνα, με ανησυχία για το παιδί της.

ξέροντας ότι ήταν ο Υιός του Θεού: η Παναγία ήξερε καλά ποιος ήταν ο Χριστός και καταλάβαινε γιατί την μάλωσε στο Ναό.

Προβληματισμοί – εντοπισμός στο σήμερα

Α. Τα Χριστούγεννα και κάθε γιορτή της Πίστης μας αποτελούν μεγάλη ευκαιρία συνάντησης με το Χριστό. Η συνάντηση αυτή συνεχίζεται κάθε Κυριακή. Όταν γίνεται στην Εκκλησία η Θεία Λειτουργία και κοινωνούμε, τότε όχι μόνο συναντούμε το Χριστό, αλλά μοιάζουμε με τον Συμεών και την Παναγία, Τον κρατούμε στην αγκαλιά μας και τον βάζουμε μέσα μας, σε όλη την ύπαρξή μας.

Β.

Ο Χριστός αποστόμωσε τους γραμματείς γιατί είχε την Θεία σοφία. Από την πρώτη στιγμή υπήρξε σημείο αντιλεγόμενο για τον κόσμο. Άλλοι Τον δέχτηκαν (οι Μάγοι, οι βοσκοί), άλλοι Τον πολέμησαν (Ηρώδης, Γραμματείς). Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Άλλοι Τον δέχονται, αλλά οι περισσότεροι είναι αδιάφοροι γι’ Αυτόν ή εχθρικοί. Η Εκκλησία όμως Τον συναντά σε κάθε γιορτή, Τον έχει στη ζωή της, είναι η Κεφαλή Της και μας καλεί να Τον ζήσουμε ως τον Θεάνθρωπο που μας σώζει χάρις στην αγάπη Του.

Γ. Για να ζήσουμε το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων χρειάζεται να συναντήσουμε το Χριστό. Να Τον κοινωνήσουμε και να χαρούμε που ο Θεός έγινε άνθρωπος, μας αγαπά και ουδέποτε μας εγκαταλείπει.

Δ. Ο ναός της Ενορίας μας είναι το σπίτι του Θεού και το δικό μας σπίτι. Ακόμη κι αν δεν βρίσκουμε όλους τους συμμαθητές και φίλους μας, συναντούμε το Χριστό και τους Αγίους, ενώ όλοι όσοι βρίσκονται εκεί μας αγαπούνε. Γινόμαστε αδέλφια με Πατέρα το Θεό. Αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά που μπορούμε να λάβουμε στη ζωή μας, ανώτερη από τα δώρα, τα πανηγύρια, τα στολίδια, το τραπέζι και κάθε υλικό στοιχείο που συνοδεύει τις γιορτές.

Συμπέρασμα

Να ζήσουμε τις γιορτές της Πίστης μας ως συνάντηση με το Χριστό.