Μην παιδεύεσαι για το πώς πρέπει να φερθείς στον άλλον…
Για το αν πρέπει να τα δώσεις όλα, για το πόσο θα ανοιχτείς, η για τα πόσα θα προσφέρεις.
Εσύ απλά να αγαπάς…
Μην φοβάσαι. Έτσι, ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι.
Όταν δίνεις αγάπη στον συνάνθρωπο, να είσαι σίγουρος πως δύο μόνο πράγματα μπορούνε να συμβούν. Ή θα τον αλλοιώσεις, θα τον μαλακώσεις, και έτσι θα τον κερδίσεις, και τότε μόνο αγάπη θα σου προσφέρει και αυτός. Ή αν δεν μπορέσει να αλλάξει, δεν θα αντέξει δίπλα σου να μείνει, και έτσι, και να το θέλει να σε βλάψει, απλά δε θα μπορεί.
Τι είναι όμως αγάπη; Εδώ θέλει προσοχή… Δεν είναι μια έννοια αόριστη, ή ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα με καρδούλες και φιλάκια. Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό και μεγαλειώδες.
Η αγάπη είναι θυσία, είναι σταύρωση. Η αγάπη είναι ο εκμηδενισμός των θέλω μου, των παθών μου, χάριν της ένωσης, χάριν της κοινωνίας με το άλλο πρόσωπο. Η αγάπη δεν χωρά εγωισμούς. Η αγάπη είναι ανοχή, υπομονή, ενσυναίσθηση. Η αγάπη είναι συγχώρεση ξανά και ξανά.
‘’Μα έτσι πιάνομαι κορόιδο…’’
Όποιος το πιστεύει, δεν έχει μάθει να αγαπά… Γιατί άνθρωπος που αγαπά, αγαπά ελεύθερα. Δεν χωράει η αγάπη εξαρτήσεις, αγκιστρώσεις ή άλλες θυματοποιήσεις.
‘’Μα αυτό τρελό…’’
Ίσως και να ‘ναι. Για αυτό αν θέλει κανείς να αγαπά, μπορεί μόνο εν Χριστώ να το καταφέρει.
Αναδημοσίευση: http://www.isagiastriados.com
