Γείτονα Θεέ μου,
αν μέσα στη νύχτα την ατέλειωτη
σ΄ ενοχλώ καμμιά φορά με τους σκληρούς μου χτύπους
το κάνω γιατί σπάνια σ΄ ακούω ν΄ ανασαίνεις,
και ξέρω πως είσαι μέσ΄ στην αίθουσα ολομόναχος.
Κι αν χρειάζεσαι κάτι, δεν υπάρχει κανένας
για να προσφέρει στα χέρια σου ένα πιοτό.
Γείτονα Θεέ μου,
εγώ αφουγκράζομαι αδιάκοπα.
Δός μου ένα μικρό σημείο. Είμαι τόσο κοντά σου…
΄Ενας λεπτός μονάχα τοίχος μας χωρίζει,
κι αυτός από μια σύμπτωση.
Και θάφτανε ένα κάλεσμα
απ΄ το δικό σου ή το δικό μου στόμα,
για να πέσει ο τοίχος
δίχως τον παραμικρό κρότο ή ήχο.
Απ΄ τις εικόνες Σου είναι καμωμένος,
κι αυτές στέκουν σαν ονόματα εμπρός Σου.
Μα αν κάποτε το φως εντός μου ανάψει
και Σε γνωρίσει από τα βάθη ο εαυτός μου,
ξεχύνεται τριγύρω τους σα λάμψη.
Ρίλκε
(Απόδοση: Παν. Κανελλόπουλου,
Μεταφυσικής προλεγόμενα, σελ. 275)
