Τι γυρεύει ένας ορθόδοξος μοναχός στο άντρο του πανίσχυρου παπισμού, στην Ιταλία, τον 13ο αιώνα; Τι προβλήματα αντιμετωπίζει ένα μοναστήρι με ορθόδοξη θεολογική ομολογία, μακριά από το μητροπολιτικό διοικητικό και πνευματικό κέντρο της Ορθοδοξίας, σε στιγμές μάλιστα που δοκιμαζόταν από ξένες επιβουλές και έστεκε ζωντανή, πλην αποδυναμωμένη, μέχρι τη μοιραία κατάληξη του 1453; Πώς διαμορφώνονταν οι συνθήκες στις σχέσεις μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Βατικανού στο μεσοδιάστημα από το σχίσμα του 1054 μέχρι τη γνωστή Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας; Πώς σχετίζεται μια χούφτα μοναχών του Μεσαίωνα με τον Αριστοφάνη; Ή, τέλος, πώς ξεκίνησε η περιλάλητη Ουνία και αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα ακανθώδη ζητήματα της Ανατολικής και Δυτικής χριστιανοσύνης;
Όλα αυτά τα ερωτήματα τέθηκαν και συζητήθηκαν στην πολυεπίπεδη βιβλιοπαρουσίαση, η οποία αποτελείτο από μουσική, τραγούδι, λόγο, αφήγηση, βίντεο και φωτογραφίες, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017 στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μοσχάτου, με αφορμή το νέο βιβλίο του Δρ Θεολογίας του Παν/μίου Αθηνών Σωτηρίου Κόλλια, με τίτλο “Λατίνοι και Ορθόδοξοι στη Magna Graecia του 13ου αιώνα”, των εκδόσεων Γρηγόρη.
Εισηγητές ήταν ο πρωτοπρεσβύτερος Χριστόδουλος Μπίθας (θεολόγος-συγγρφέας) και ο Δημήτρης Μαλέσης (Δρ Ιστορίας). Αποσπάσματα διάβασε η φιλόλογος-ηθοποιός Μαρία Κάτσενου, ενώ οι Μουσικοί Αναστασία Χατζηπαύλου και Νίκη Μιχαλάκα έπαιξαν και τραγούδησαν μουσικά κομμάτια από την Κάτω Ιταλία στα “Γκρεκάνικα”.
Τέλος, ο συγγραφέας μίλησε για το βιβλίο προβάλλοντας δικές του φωτογραφίες και βίντεο από την περιδιάβασή του στα ελληνόφωνα χωριά της Ν. Ιταλίας και αναφέρθηκε στην άγνωστη ιστορία της μονής του Αγίου Νικολάου των Κασούλων στο Ότραντο της Απουλίας μέσα από το ανέκδοτο Τυπικό της.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο Διευθυντής του Ιδρύματος Νεότητας και Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Συμεών Βενετσιάνος.
Σ’ αυτό το πρωτότυπο ιστορικό-θεολογικό βιβλίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά αναλυτικά η πολυσχιδής προσωπικότητα του ηγουμένου Νικολάου εξ Υδρούντος (1219-1235), το αξιόλογο πνεύμα του και η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του σε συνδυασμό με το ιστορικό και εκκλησιαστικό πλαίσιο της Magna Graecia που τον περιέβαλλε. Το μέρος αυτό, που η Ιστορία ονόμασε «Μεγάλη Ελλάδα», προσδιορίζοντας όχι τόσο το γεωγραφικό μέγεθος όσο το εύρος του πολιτισμού και τη γενικότερη πνευματική ακτινοβολία που εξέπεμπε σε ολόκληρο τον μεσογειακό και αργότερα στον ευρωπαϊκό κόσμο.
