Η Υπαπαντή του Κυρίου

ipapantiΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΤΗΧΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ

A’ ΚΥΚΛΟΣ 2010 – 2011

Β’ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ (ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΘΜΙΔΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ) ΑΦΟΡΜΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Α) ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, Β) ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, Γ) ΜΗΝΑΙΑ, Δ) ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ, Ε) ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ

Βασιλειάδου Μαρία, Μανία Βασιλική

 

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Θέλουμε να μιλήσουμε στα παιδιά για την Υπαπαντή του Χριστού. Για το λόγο αυτό επιλέγουμε από το Συναξαριστή του μηνός Φεβρουαρίου τα όσα αναφέρονται σχετικά με την Υπαπαντή του Κυρίου, από το Ιερό Ευαγγέλιο το χωρίο από το κατά Λουκά, κεφ. β΄ 22-40 και από το Μηναίο της 2 Φεβρουαρίου το απολυτίκιο της Υπαπαντής και τα μεγαλυνάρια της θ΄ ωδής που ψάλλονται στον όρθρο της ημέρας της εορτής.

 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’

Χαῖρε Κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Παρθένε. ἐκ σοῦ γάρ ἀνέτειλεν, ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, φωτίζων τούς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καί σύ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τόν ἐλευθερωτήν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καί τήν Ἀνάστασιν.

 

Μπορούμε να ξεκινήσουμε δείχνοντας στα παιδιά μια εικόνα της Υπαπαντής και ζητώντας τους να μας πουν αν αναγνωρίζουν κάποια από τα πρόσωπα που βλέπουν στην εικόνα και πού νομίζουν ότι μπορεί να βρίσκονται αυτά.

Στη συνέχεια, παρουσιάζουμε τα πρόσωπα επιγραμματικά:

Βλέπουμε την Παναγία, τον Ιωσήφ, το Χριστό βρέφος, ένα γέροντα ιερέα που τον λένε Συμεών και μια ηλικιωμένη γυναίκα που τη λένε Άννα. Διευκρινίζουμε όμως στα παιδιά ότι δεν πρόκειται για την Αγία Άννα, τη μητέρα της Παναγίας αλλά για την Άννα την Προφήτισσα. Τα πρόσωπα αυτά βρίσκονται στο Ναό του Σολομώντα, όπου λάτρευαν οι Ισραηλίτες τον Θεό.

Αυτή, συνεχίζουμε να λέμε, είναι η εικόνα της Υπαπαντής. Υπαπαντή σημαίνει «υποδοχή», επειδή ο Συμεών υποδέχτηκε τον Χριστό στο Ναό του Σολομώντα, όταν τον έφερε η Παναγία βρέφος σαράντα ημερών για να τον αφιερώσει στο Θεό. Αυτό το έθιμο συνεχίζεται και σήμερα με τον «σαραντισμό» των παιδιών.

Κατόπιν ρωτάμε τα παιδιά αν έχουν δει «σαραντισμό» μωρού, δηλαδή αν έχουν δει κάποιο μωρό που το φέρνει η μητέρα του στην εκκλησία για να σαραντίσει και τους δείχνουμε σχετική φωτογραφία.

Μετά τους λέμε λίγα λόγια για τον σαραντισμό:

Οι μητέρες, κατά το πρότυπο της Παναγίας, όταν τα νεογέννητα μωρά τους γίνουν σαράντα ημερών τα φέρνουν στην Εκκλησία για να τους διαβάσει ο ιερέας μια ευχή που ονομάζεται ευχή του σαραντισμού. Ο σαραντισμός του βρέφους έχει τις ρίζες του στην εποχή του Μωϋσή. Λέγοντας «σαραντισμό», εννοούμε ότι η μητέρα προσφέρει το νεογέννητο στο Ναό προς δόξα του τριαδικού Θεού. Αφού διαβάσει ο ιερέας την ευχή στον πρόναο, παίρνει το βρέφος στα χέρια του και το πηγαίνει στον κυρίως ναό μπροστά στην ωραία πύλη (και μετά στο ιερό βήμα, αν είναι αγόρι) όπου το σηκώνει με τα χέρια του στον ουρανό και το προσφέρει ως δώρο στο Θεό και ακολουθεί η μητέρα του παιδιού που φιλάει με ευλάβεια τις εικόνες. Όλα αυτά γίνονται προς μίμηση του «σαραντισμού», δηλαδή, της Υπαπαντής του Χριστού και οι μητέρες συμβολίζουν την Παναγία.

Στις 2 Φεβρουαρίου γιορτάζει η Εκκλησία μας τη μεγάλη εορτή της Υπαπαντής του Χριστού, όταν σαράντα ημερών τον έφερε η Παναγία στο ναό του Σολομώντα και τον δέχτηκε στην αγκαλιά του ο δίκαιος Συμεών. Ποιός όμως ήταν ο Συμεών και τί ξέρουμε γι’ αυτόν;

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Από τον Συναξαριστή της εορτής της Υπαπαντής διαβάζουμε την ακόλουθη ιστορία, την οποία και διηγούμαστε στα παιδιά:

Ογδόντα περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού ήταν κάποιος βασιλιάς Έλληνας ειδωλολάτρης και μαθηματικός που λεγόταν Πτολεμαίος. Αυτός ήθελε να κάνει κάτι εξαιρετικό που κανένας βασιλιάς δεν το είχε κάνει μέχρι τότε για να μείνει το όνομά του αθάνατο. Για να το πετύχει αυτό, κάποιοι φιλόσοφοι του πρότειναν να γράψει στους Εβραίους να του στείλουν τα πέντε βιβλία που τους είχε παραδώσει ο Μωϋσής (την Πεντάτευχο) και τα υπόλοιπα δεκαεννέα βιβλία του εβραϊκού νόμου. Ο Πτολεμαίος πράγματι έστειλε επιστολή στους Εβραίους που τους ζητούσε να του στείλουν τα βιβλία τους με ανταμοιβή πλούσια ανταλλάγματα. Όμως οι Εβραίοι δεν τα έστειλαν με τη δικαιολογία ότι είχαν κατάρα από τους Προφήτες τους να μη τα δώσουν σε αλλόφυλους και ξένους προς την πίστη τους αφού ο Πτολεμαίος ήταν όπως είπαμε Έλληνας και ειδωλολάτρης και δεν πίστευε στον Ένα και Αληθινό Θεό. Όταν ο Πτολεμαίος διάβασε την επιστολή των Εβραίων την έδειξε στη συνέχεια στους φιλοσόφους, οι οποίοι του πρότειναν να γράψει και πάλι στους Εβραίους απειλώντας τους αυτή τη φορά πως αν δεν του στείλουν τα βιβλία τους θα τους καταστρέψει. Έτσι οι Εβραίοι αναγκάστηκαν να τα στείλουν. Όμως τα βιβλία ήταν γραμμένα στα εβραϊκά και οι φιλόσοφοι πρότειναν στον Πτολεμαίο να γράψει και τρίτη επιστολή στους Εβραίους για να του στείλουν διδασκάλους για να τα εξηγήσουν στην ελληνική γλώσσα. Τότε οι Εβραίοι έστειλαν εβδομήντα διδασκάλους που ήξεραν και τις δύο γλώσσες, εβραϊκά και ελληνικά για να εξηγήσουν τα βιβλία. Ο Πτολεμαίος τους υποδέχτηκε με τιμές και έπειτα τους έβαλε σε εβδομήντα δωμάτια μαζί με εβδομήντα Έλληνες διδασκάλους, από δύο σε κάθε δωμάτιο, τον ένα Εβραίο και τον άλλο Έλληνα. Στη συνέχεια πρόσταξε να τους δίνουν βασιλικά φαγητά και να μη δουν ο ένας τον άλλο μέχρις ότου να μεταφράσουν τα βιβλία. Όταν μετά από αρκετό καιρό τελείωσαν τη μετάφραση, τα βιβλία αυτά των εβδομήντα ζευγών των διδασκάλων συμφωνούσαν σε όλα, κατά τρόπο θαυμαστό, χωρίς να έχουν μιλήσει καθόλου μεταξύ τους όσο χρόνο τα έγραφαν.

Ανάμεσα σε αυτούς τους Εβραίους διδασκάλους ήταν και ο Συμεών, αυτός που μετά από πολλά χρόνια δέχθηκε τον Χριστό στην αγκαλιά του. Καθώς επέστρεφαν οι διδάσκαλοι αυτοί στην πατρίδα τους, στο δρόμο μιλούσαν για το περιεχόμενο αυτών των βιβλίων, κι ο Συμεών είπε: «Εγώ, ερμηνεύοντας τον προφήτη Ησαΐα, είδα να λέει ότι μία Παρθένος πρόκειται να γεννήσει υιό και θα τον ονομάσουν Εμμανουήλ που σημαίνει ο Θεός μαζί μας. Όμως πως είναι δυνατό παρθένος να γεννήσει ή πως είναι δυνατό Θεός να γεννηθεί; δεν πιστεύω να γίνει αυτό, ποτέ». Τότε ξαφνικά δέχτηκε ράπισμα (χαστούκι) σαν ένα αόρατο χέρι να τον χτύπησε και μια φωνή ακούστηκε να του λέει: «Και θα τον δεις τον Χριστό και θα τον πιάσεις με τα χέρια σου». Προχωρώντας οι διδάσκαλοι έφθασαν σε ένα ποτάμι και εκεί ο Συμεών βγάζει το δαχτυλίδι του και το ρίχνει μέσα στο νερό λέγοντας: «Αν είναι αλήθεια όλα αυτά, τότε κι εγώ να βρω πάλι το δαχτυλίδι μου». Το βράδυ αγόρασαν ψάρια από μια πόλη που ήταν κοντά στο ποτάμι για να φάνε και μέσα στο ψάρι που πήρε ο Συμεών να κόψει βρήκε το δαχτυλίδι του. Τότε πια πίστεψε και από τότε περίμενε πότε να δει το Χριστό βρέφος για να τον πάρει στην αγκαλιά του. Όταν γέρασε και έγινε πάνω από εκατόν δέκα χρονών τότε αξιώθηκε να δει Εκείνον που επιθυμούσε και ζητούσε η ψυχή του. Με ποιό τρόπο όμως δέχθηκε το Χριστό μας το λέει το Ιερό Ευαγγέλιο:

Ο μωσαϊκός νόμος έλεγε ότι αν το πρώτο παιδί που γεννούσε μία γυναίκα ήταν αγόρι, έπρεπε να αφιερωθεί στο Θεό. Έπρεπε λοιπόν, σύμφωνα με το Νόμο να παρουσιαστεί στο Ναό σαράντα μέρες μετά τη γέννησή του και να προσφερθεί θυσία στο Θεό ένα ζευγάρι τρυγόνια ή ένα ζευγάρι μικρά περιστέρια (επειδή αυτά τα θεωρούσαν καθαρώτερα από όλα τα άλλα πουλιά). [Το ένα από τα δύο το σκότωναν και το άλλο το άφηναν ελεύθερο. Αυτό συμβόλιζε τις δύο φύσεις του Χριστού. ότι δηλαδή ο Χριστός ήταν και Θεός και άνθρωπος. και ως άνθρωπος πέθανε πάνω στο σταυρό ενώ ως Θεός παρέμεινε αθάνατος.] Έτσι λοιπόν σύμφωνα με το Νόμο η Παναγία και ο Ιωσήφ πήραν τον Ιησού σαράντα μέρες μετά τη γέννησή Του όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος καθαρισμού τους και τον έφεραν στα Ιεροσόλυμα, στο Ναό του Σολομώντα, για να τον αφιερώσουν στο Θεό και να προσφέρουν σαν δώρο θυσίας ένα ζευγάρι τριγόνια ή δύο μικρά περιστέρια.

Τότε ο γέροντας ιερέας ο δίκαιος Συμεών, που είχε λάβει από το Πνεύμα το Άγιο την πληροφορία ότι δε θα πεθάνει προτού να δει το Σωτήρα του κόσμου, το Μεσσία Χριστό, βρέθηκε στο Ναό οδηγημένος από το Άγιο Πνεύμα και Τον δέχτηκε στην αγκαλιά του. Ευχαρίστησε και δόξασε το Θεό λέγοντας: «Τώρα, Κύριε μπορείς να αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά όπως του υποσχέθηκες, γιατί είδαν τα μάτια μου το έργο της σωτηρίας σου, δηλαδή το Χριστό που θα φέρει τη σωτηρία που Εσύ έχεις ετοιμάσει για όλους τους λαούς της γης, φως πνευματικό, που θα φανερώσει στα έθνη τον αληθινό Θεό και θα δοξάσει το λαό σου τον Ισραήλ».

Τα λόγια που είπε ο Συμεών όταν είδε και πήρε στην αγκαλιά του το Χριστό είναι ο ύμνος που ακούμε να λέει ο ιερέας στο τέλος κάθε Εσπερινού:

«Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον Σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμα Σου ἐν εἰρήνῃ. ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν Σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καί δόξαν λαοῦ Σου Ἰσραήλ».

Ο Ιωσήφ και η Μαρία θαύμαζαν για όσα λέγονταν γι’ αυτό το παιδί. Ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε (λόγια προφητικά) στη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού: «Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα είναι σημείο αντιλεγόμενο, για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών. όσο για σένα, ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σαν δίκοπο μαχαίρι.» (Αυτά τα λόγια σήμαιναν πως όσοι δεν πιστέψουν στο Χριστό ως Σωτήρα του κόσμου θα χαθούν ενώ όσοι θα τον πιστέψουν αυτοί θα σωθούν και θα αναστηθούν. Και θα ’ναι αιτία να φανερωθούν ποιοί πραγματικά αγαπούν το Χριστό και ποιοί όχι. Και για την Παναγία προφήτεψε τον πόνο που θα ένιωθε όταν θ’ αντίκρυζε τον Υιό και Θεό της γυμνό πάνω στο Σταυρό κι έπειτα νεκρό στον τάφο. Και ο πόνος θα ήταν τόσο δυνατός σαν να τρυπούσε μαχαίρι την καρδιά της, παρόλο που ήξερε ότι ο Χριστός θα αναστηθεί.)

[Μετά από αυτό ο δίκαιος Συμεών γεμάτος αγαλλίαση (χαρά) κοιμήθηκε ειρηνικά κι αντάλλαξε έτσι την επίγεια πρόσκαιρη ζωή με την ουράνια και αιώνια.]

Στα Ιεροσόλυμα ζούσε και μία γυναίκα που προφήτευε και τη λέγανε Άννα. ήταν κόρη του Φανουήλ από τη φυλή του Ασήρ. Αυτή ήταν πολύ ηλικιωμένη. Έζησε επτά χρόνια με τον άνδρα της μετά το γάμο και τώρα χήρα, ηλικίας ογδόντα τεσσάρων χρόνων, δεν έφευγε από το Ναό, αλλά λάτρευε το Θεό νύχτα και μέρα με νηστείες και προσευχές. Εκείνη την ώρα (που η Παναγία έφερε το Χριστό στο Ναό) παρουσιάστηκε και δοξολογούσε το Θεό και μιλούσε για το παιδί σε όλους όσους περίμεναν τη λύτρωση της Ιερουσαλήμ. [Βεβαίωνε κι εκείνη με το προφητικό της χάρισμα ότι το Βρέφος αυτό είναι ο Σωτήρας του Ισραήλ κι όλου του κόσμου.]

Και όταν τελείωσαν όλα όσα όριζε ο νόμος του Κυρίου, ο Ιωσήφ και η Μαρία επέστρεψαν στη Γαλιλαία, στην πόλη τους τη Ναζαρέτ. Ο δε Ιησούς ως παιδί μεγάλωνε κατά το σώμα και δυνάμωνε κατά το πνεύμα, και η χάρις του Θεού ήταν σ’ Αυτόν.

Αυτή, λοιπόν, είναι η Υπαπαντή του Κυρίου. Η υποδοχή Του, δηλαδή ως Βρέφος στο Ναό από το Συμεών.

Μπορούμε, στη συνέχεια, να κάνουμε ερωτήσεις στα παιδιά για να δούμε τί συγκράτησαν απ’ όλα αυτά που άκουσαν. (π.χ.: Τί γιορτάζουμε στις 2 Φεβρουαρίου; Τί σημαίνει η λέξη υπαπαντή; Ποιός υποδέχτηκε το Χριστό Βρέφος; Ποιός ήταν ο Συμεών και τι περίμενε; Ποιά ήταν η ηλικία του Χριστού όταν τον πήρε στην αγκαλιά του ο Συμεών; Τί είπε ο Συμεών όταν είδε το Χριστό; κλπ.)

Τονίζουμε στα παιδιά ότι ο Συμεών, για την πίστη και την αφοσίωσή του στον ερχομό του Μεσσία Χριστού, βραβεύτηκε με το να κρατήσει στα χέρια του τον ίδιο το Θεό. Αυτή τη συνάντηση του Συμεών με το Χριστό μπορούμε κι εμείς να τη ζούμε κάθε μέρα. Και η δική μας ζωή μπορεί να γίνει μια διαρκής συνάντηση με το Χριστό. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που Τον κοινωνούμε στη Θεία Λειτουργία, κάθε φορά που προσευχόμαστε σ’ Αυτόν, κάθε φορά που τηρούμε τις εντολές Του. Στη Θεία Κοινωνία, μάλιστα, όχι μόνο συναντούμε το Χριστό αλλά και τον βάζουμε μέσα μας, κι αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά. σαν κι αυτή που ένιωσε ο Συμεών όταν πήρε στην αγκαλιά του το Χριστό.

Μετά μπορούμε να βάλουμε στα παιδιά ν’ακούσουν το Απολυτίκιο της εορτής της Υπαπαντής δίνοντας παράλληλα την εξήγηση:

ἈΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ. Ἦχος α’

Χαῖρε Κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Παρθένε. ἐκ σοῦ γάρ ἀνέτειλεν, ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, φωτίζων τούς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καί σύ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τόν ἐλευθερωτήν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καί τήν Ἀνάστασιν.

(Χαίρε Χαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, γιατί από σένα ανέτειλε ο Χριστός και Θεός μας, ο Ήλιος της δικαιοσύνης, φωτίζοντας όλους όσοι βρίσκονται στο σκοτάδι της αμαρτίας. Ας ευφραίνεσαι (χαίρεσαι) και εσύ γέροντα Συμεών, επειδή δέχθηκες στην αγκαλιά σου Τον Ελευθερωτή των ψυχών μας, Αυτόν που μας χαρίζει και την Ανάσταση.)

Διαβάζουμε στα παιδιά τα μεγαλυνάρια της Υπαπαντής δίνοντάς τους προφορικά την ερμηνεία των στίχων. Στη συνέχεια βάζουμε στα παιδιά να τ’ ακούσουν:

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ Ἦχος γ’. (Ἑπτασύλλαβοι)

Ο ιερός υμνογράφος απευθύνεται προς την Παναγία μας λέγοντας:

Ἀκατάληπτον ἐστί τό τελούμενον ἐν σοί καί Ἀγγέλοις καί βροτοῖς, μητροπάρθενε Ἁγνή. (Πράγματι, είναι ακατανόητο και για τους Αγγέλους και για τους ανθρώπους αυτό που συμβαίνει σε σένα Αγνή Παρθένε, Μητέρα του Θεού μας.)

Ἀγκαλίζεται χερσίν ὁ πρεσβύτης Συμεών τόν τοῦ Νόμου Ποιητήν καί Δεσπότην τοῦ παντός. (Ο γέροντας Συμεών παίρνει στην αγκαλιά του με τα χέρια του το Δημιουργό του Νόμου και Δεσπότη και Κύριο όλου του Κόσμου.)

Βουληθείς ὁ Πλαστουργός, ἵνα σώσῃ τόν Ἀδάμ, μήτραν ᾢκησε τήν σήν, τῆς παρθένου καί ἁγνῆς. (Επειδή ο Θεός και Πλάστης του ανθρώπου θέλησε να σώσει τον Αδάμ και μαζί μ’ αυτόν όλους τους ανθρώπους από την αμαρτία κατοίκησε στη δική σου μήτρα, της παρθένου και αγνής κόρης.)

Γένος ἃπαν τῶν βροτῶν μακαρίζει σε, Ἁγνή, καί δοξάζει σε πιστῶς ὡς μητέρα τοῦ Θεοῦ. (Όλο το γένος των ανθρώπων σε καλοτυχίζει Αγνή και σε ευγνωμονεί προσδίδοντάς σου δόξα με πίστη και ευλάβεια ως Μητέρα του Θεού.)

Στη συνέχεια ο ιερός υμνογράφος προσκαλεί όλους εμάς λέγοντας:

Δεῦτε ἴδετε Χριστόν τόν Δεσπότην τοῦ παντός, ὃν βαστάζει Συμεών σήμερον ἐν τῷ Ναῷ. (Ελάτε να δείτε τον Χριστό τον Κύριο όλου του κόσμου, Τον Οποίο κρατά στην αγκαλιά του ο Συμεών σήμερα στο Ναό του Σολομώντα.)

Έπειτα λέει στο Χριστό γεμάτος θαυμασμό και απορία:

Ἐπιβλέπεις πρός τήν γῆν καί ποιεῖς τρέμειν αὐτήν καί πῶς γέρων κεκμηκώς σέ κατέχει ἐν χερσί; (Εσύ που στρέφεις τη ματιά Σου προς τη γη και την κάνεις να τρέμει πώς είναι δυνατό ένας γέρος κουρασμένος άνθρωπος να Σε κρατάει στα χέρια του;)

 

Ο υμνογράφος, μετά, μας λέει τι είπε ο Συμεών όταν είδε το Χριστό:

Ζήσας ἔτη Συμεών ἕως εἶδε τόν Χριστόν, ἀνεβόα πρός αὐτόν. Νῦν ἀπόλυσιν ζητῶ. (Ο Συμεών αφού έζησε πολλά χρόνια μέχρι που είδε με τα μάτια του το Χριστό φώναξε δυνατά προς Αυτόν. Τώρα ζητώ να πεθάνω ειρηνικά.)

Ἡ λαβίς ἡ μυστική, ἡ τόν ἄνθρακα Χριστόν συλλαβοῦσα ἐν γαστρί, σύ ὑπάρχεις, Μαριάμ. (Εσύ είσαι, Μαριάμ, η μυστική λαβίδα, που συνέλαβες στην κοιλιά σου τον άνθρακα Χριστό, το πυρ της Θεότητος χωρίς να καείς.)

Θέλων ἐνηνθρώπησας ὁ προάναρχος Θεός καί Ναῷ προσφέρεσαι τεσσαρακονθήμερος. (Εσύ που είσαι ο Θεός που δεν έχει αρχή θέλησες να γίνεις άνθρωπος και αφιερώνεσαι στο Ναό ως βρέφος σαράντα ημερών.)

Και συνεχίζει λέγοντας:

Κατελθόντ’ ἐξ οὐρανοῦ τόν Δεσπότην τοῦ παντός, ὑπεδέξατο αὐτόν Συμεών ὁ ἱερεύς. (Κι ο Συμεών ο ιερέας υποδέχεται αυτόν που κατέβηκε από τον ουρανό, τον Κύριο όλου του κόσμου.)

Λάμπρυνόν μου τήν ψυχήν καί τό φῶς τό αἰσθητόν, ὅπως ἴδω καθαρῶς καί κηρύξω σε Θεόν. (Φώτισέ μου την ψυχή και τα μάτια μου, για να δω καθαρά και να Σε κηρύξω ως Θεό.)

Μητροπάρθενε Ἁγνή, τί προσφέρεις τῷ Ναῷ νέον βρέφος ἀποδούς ἐν ἀγκάλαις Συμεών; (Αγνή Παρθένε Θεοτόκε, τι προσφέρεις στο Ναό δίνοντας ένα νέο Βρέφος στην αγκαλιά του Συμεών;)

Ύστερα ο υμνογράφος λέει ξανά τα λόγια που είπε ο Συμεών όταν είδε και πήρε στην αγκαλιά του το Σωτήρα Χριστό.

Νῦν ἀπόλυσιν ζητῶ ἀπό σοῦ τοῦ πλαστουργοῦ, ὅτι εἶδόν σε, Χριστέ, τό σωτήριόν μου φῶς. (Τώρα ζητώ από Εσένα που μας έπλασες να αναπαυθώ ειρηνικά αφού είδα Εσένα Χριστέ, που είσαι το φως της σωτηρίας μου.)

Τέλος ο ιερός υμνογράφος απορεί και θαυμάζει για το παράδοξο γεγονός:

Ὅν οἱ .ἄνω λειτουργοί τρόμῳ λιτανεύουσι κάτω νῦν ὁ Συμεών ἀγκαλίζεται χερσί. (Αυτόν που οι άγγελοι, οι ουράνιοι λειτουργοί λατρεύουν και υπηρετούν με τρόμο στον ουρανό, τώρα κάτω στη γη ο Συμεών τον παίρνει με τα χέρια του στην αγκαλιά του.)

Κι επειδή η Παναγία είναι η φυσική Μητέρα του Θεού και Μητέρα όλων των Χριστιανών, αποθέτουμε στα χέρια της την ελπίδα μας και της ζητάμε να μας προστατεύει από κάθε κακό. γι’ αυτό κι εμείς μαζί με τον ιερό υμνωδό ψάλλουμε:

Θεοτόκε ἡ ἐλπίς, πάντων τῶν Χριστιανῶν, σκέπε φρούρει φύλαττε, τούς ἐλπίζοντας εἰς σέ. (Θεοτόκε, εσύ που είσαι η ελπίδα όλων των Χριστιανών, σκέπασε, φρούρησε και φύλαγε όλους, όσους ελπίζουν σε σένα.)

 

Η Υπαπαντή εορτάζεται, όπως είπαμε, στις 2 Φεβρουαρίου. Επειδή όμως κατά την Υπαπαντή έχουμε την πρώτη δημόσια εμφάνιση της Παναγίας ως Μητέρα που οδηγεί το θείο Βρέφος στο Ναό του Κυρίου, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας την ίδια μέρα τιμά μαζί της όλες τις μητέρες που οδηγούν τα παιδιά τους στο δρόμο του Χριστού, για να έχουν ως πρότυπο την Παναγία μας.

Μπορούμε, λοιπόν, να δώσουμε στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν κάρτες για την Εορτή της Μητέρας, όπου μπορούν να ζωγραφίσουν ή να κολλήσουν μία εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό Βρέφος στην αγκαλιά της. Τις κάρτες θα τις προσφέρουν τα παιδιά στη μητέρα τους την ημέρα της Υπαπαντής.

Επίσης μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά κι άλλες εικόνες της Υπαπαντής και να τους ζητήσουμε να αναγνωρίσουν τα πρόσωπα και να μας πούν ποιά εικόνα τους αρέσει περισσότερο.

Μπορούμε ακόμα να μοιράσουμε στα παιδιά φωτοτυπίες με την εικόνα της Υπαπαντής του Κυρίου και σύντομη περίληψη του περιεχομένου και της σημασίας της εορτής.

 

 

 

 

 

 

Μπορούμε επίσης να δώσουμε στα παιδιά να ζωγραφίσουν την εικόνα της Υπαπαντής του Κυρίου: